Mijn basisschooltijd bracht ik, kind van de jaren zestig, door in mijn geboorteplaats Den Haag. De komst van “andere tijden” was voelbaar aanwezig. In de jaren zeventig, op het VWO in Zeist, voerden we dagelijks discussies over hoe we de wereld zouden verbeteren. Ik speelde gitaar en droeg antieke kleding uit de kast van mijn oma. De kinderen die nu bij mij in de praktijk komen, zitten in dezelfde levensfase als ik in die tijd. Je gaat op pad, ontdekt jezelf en zoekt je weg.
Mijn weg leidde, nu zo’n veertig jaar geleden, naar de universiteit van Utrecht. Ik koos de richting Klinische Pedagogiek, een studierichting met nadruk op psychiatrische diagnostiek, therapie en gezin. Bij mijn postdoctorale specialisatie (alle richtingen in de pedagogiek dragen daar nu de naam “orthopedagoog-generalist”) en de opleidingen die volgden ben ik voor deze specialismes blijven kiezen.
Tegen het einde van de jaren tachtig, toen ik afstudeerde, was de stemming aanzienlijk somberder dan in de jaren zeventig. De werkloosheid was hoog. Ik vond een baan als wetenschappelijk onderzoeker, schreef een boek, en belandde in het beleidscircuit. Dat lag me goed, ik heb een leuke tijd gehad bij de Stichting Welzijn & Gezondheidszorg van het Leger de Heils en daar heel veel geleerd. En toen kwam de kans om een eigen praktijk te beginnen. Ik moest terug naar de universiteit voor mijn BIG registratie en volgde diverse therapie-opleidingen. Met elke nieuwe richting werd mijn werk boeiender en veelzijdiger en ik heb er ontzettend veel plezier in.
Wat doet een pedagoog in haar vrije tijd? Verkleden en knutselen natuurlijk. Mijn man en ik gaan graag naar festivals en concerten met middeleeuwse thema’s op historische locaties in Europa. In kostuums die ik zelf ontwerp en maak. Verder houd ik van alles dat met design, vormen en kleuren te maken heeft: architectuur, kunst, fotografie.